Jolanta Wagner: Eseje
-
Mapy życia
Rysuję cały czas, niemal bez przerwy. To moja codzienność, a rysunki są zapisem tej codzienności. Czerpię z mojej osobistej historii - doświadczeń i przeżyć. Rejestruję swoje życie, tworząc rodzaj dokumentacji: pamiętniki, kalendarze, książki, mapy... Notatniki spraw codziennych, spraw obiektywnie drobnych i mało ważnych, istotnych jedynie dla mnie.
-
Miasta-diariusze
Jeśli historię architektury można porównać do „kolekcji fikcji”, bo każda nowa interpretacja idealizuje naszą wiedzę o przeszłości, to historia miast Jolanty Wagner, widzianych zawsze z dystansu, z oddali, która znosi dosłowność i kpi z praw optyki, układa się w odwróconym porządku.
-
Apokryf
W czwartym roku swego panowania, w 658 roku od założenia miasta, przesławny książę Atti-Bus’Dinah, podówczas osiemnastoletni, zawezwał do pałacu architekta greckiego Eleukosa z Naksos i polecił mu rozbudować południowe skrzydło, od Dziedzińca Gryfów po sady Hermithesa.
-
Uroda życia
Bez początku i bez końca – w samym środku dziania się. Delikatne tkanie dni i nocy, piękno tych samych, powtarzanych w kółko gestów, przedmiotów najbliższych, banalnych. Nietrwałe drobiazgi: jakieś dzbanki, łyżeczki, buciki, szminki, sukienki, torebeczki, zapachy. Znaki szczególne.
