Bogowie z Minecrafta

Niech żyją zmysły, niech trwa ekscytacja! W orszaku Dionizosa nie ma miejsca na nudę, zniechęcenie, niemrawość. Co więcej, każdy znajdzie tu miejsce: zatopi się w rozradowanym tłumie albo wysunie na czoło, żeby zachwycać innych i samego siebie.

Daniel Zarewicz, znawca antyku, wielbiciel greckich bogów, sam wciela się w rolę współczesnego Dionizosa i zaprasza do wielkiej celebracji życia, do wielkiej celebracji sztuki.

Mówi, że z kultury greckiej wyniósł „połączenie sztuki z wrażliwością i religijnością. Pięknie te procesy opisuje Wiesław Juszczak w książce Realność bogów. To ma również związek z kolorami. Nie tylko płaskorzeźb – chodzi o widzenie w kolorach wrażliwości intelektualnej Greków, o ich ogromny liberalizm wobec życia człowieka w kontekście życia bogów, o różnorodność, zmienność kształtów, wiarę w intuicję. Staram się, żeby w moich kolażach nie było powtarzalności, a konsekwentna zmienność i tematyczna nieprzewidywalność są moją siłą. W mojej sztuce zawarte jest poszukiwanie jedności w wielości, własnego, indywidualnego głosu, przy zachowaniu ulotności i lekkości formy, której nośnikiem jest eros”.

O ile u podstaw myślenia o świecie i sztuce leży pochwała antyku, choćby pogoń za pięknem, o tyle strona wizualna tych kolaży jest już czystym i szalonym postmodernizmem. Wielość inspiracji, które niesie rzeczywistość, różnorodność zarówno idei, jak i warstwy materialnej, nienasycona ciekawość artysty tą mnogością źródeł, niespożyta pasja tworzenia – wszystko to sprawia, że zanurzamy się w świat znaków, symboli, totemów, w świat pop artu i stylistyki rodem z gry komputerowej Minecraft.

Kolor i formy, formy i kolor. Daniel Zarewicz opowiada świat, międzyludzkie relacje i ludzkie emocje za pomocą form i kolorów.

Najlepszą puentę daje sam artysta: „Moja sztuka ma dawać energię, poprawiać nastrój i krążenie krwi. Dla mnie podstawowym celem sztuki jest dawanie psychicznej siły i zmysłowej radości”.