Aleksandra Waliszewska: Eseje
-
Oczy szeroko otwarte. Autoportret we wnętrzu
Kiedy osiem lat temu po raz pierwszy zobaczyłem autoportrety Aleksandry Waliszewskiej, jej wczesne, studenckie prace, namalowane na zniszczonych kawałkach tektury, miałem uczucie, jakbym zdmuchiwał kurz pokrywający prawdziwy skarb. Czułem się jak archeolog wygrzebujący spod piasku portrety z Fajum.
-
Nagie skupienie
Piszemy o malarce nieprzyzwoicie młodej, a talent i młodość w sztuce to zawsze niepokojące połączenie. Zbyt czułe zajmowanie się młodym artystą może być dla niego niebezpieczne. Taki jest powszechny sąd, a powszechne sądy czasami bywają trafne.
