Magdalena Sawicka: Eseje
-
Porcelanowa laleczka
Duże, stare, krakowskie mieszkanie, ciemno brązowe ciężkie trumienne meble. Część rzeczy wyrzucona bezceremonialnie na środek pokoju, jak trociny wyprute ze starej lalki.
-
Dwa rysunki
Lubię przed nimi przystawać, mam takie obrazki w domu, które wciąż na nowo trzeba przyswajać pamięci, bo wciąż się z niej wymykają swoim tajemniczym, nieoczywistym albo przewrotnym motywem, prowokującym napięciem między zawartą w nich narracją i formą.
-
Dotyk
Pożądanie, rozkosz, cierpienie to najmocniejsze momenty uświadomienia sobie własnej cielesności, odczucia fizyczności. Na rysunkach Magdaleny Sawickiej cielesność jest w strużkach spermy na wargach, w nabrzmiałym penisie, w wilgotnych plamach na dziewczęcych majtkach, w poranionych rękach, w zapłakanych twarzach.
