Julia Medyńska: Eseje
-
SALIGIA, czyli siedem dość poważnych kwestii
Czytając przed wielu laty tom esejów Czesława Miłosza „Ogród nauk”, trafiłem na rozdział zatytułowany „SALIGIA”. Słowa nie znałem, więc tym chętniej zacząłem czytać i okazało się, że to słowo o średniowiecznym rodowodzie, stworzone z pierwszych liter siedmiu grzechów głównych.
-
Barokowy dreszczowiec
Na pierwszy rzut oka to rysunki z muzealnej teki dawnych mistrzów. Julia Medyńska z właściwym sobie talentem i dezynwolturą czerpie z dokonań wielkich poprzedników. Sięga po środki stylistyczne i kostium historyczny minionych epok. Używa kredki conté, farby olejnej i ołówka. Pod historyzującym kostiumem rozgrywają się sceny mrożące krew w żyłach, barokowy dreszczowiec.
-
Barok współczesny
Julia Medyńska panuje całkowicie nad materią malarską, mimo że daje jej nieskończoną wprost swobodę i lekkość. Nawet można by tu przywołać nieczęsto dziś pojawiające się słowo dezynwoltura. Tak właśnie odbieram te skądinąd nad wyraz różnorodne, ale zawsze rozpoznawalne obrazy.
-
To nie bajka
Historie, które dzieją się na płótnie chwilami mrożą krew w żyłach: nadzy ludzie, chyba dzieci, z głowami zajętymi przez ogień, niczym gorejące pochodnie. Czy ich włosy zajęły się przy niewinnej i nieostrożnej zabawie zapałkami, czy ktoś je podpalił w akcie sadyzmu, kary, zemsty, głupoty?
